سوال اساسی این است که «دلار‌ها و یوروهای اهدایی کاخ سفید و اتحادیه اروپا به نهادهای مخالف جمهوری اسلامی ایران، کجا و برای چه اهدافی خرج می‌شود؟» پاسخ به این سوال البته سخت نیست؛ اگر نگاهی به بازی بامزه جدید رسانه‌های ضدانقلاب درباره یک مجرم امنیتی بیندازیم. چرا که راه‌اندازی کمپین‌های تبلیغاتی پر سر و صدا برای حمایت از این طیف افراد یکی از اقدامات اساسی برای ارائه فاکتور به سازمان‎های فوق است.

کمپین مبارزه با حجاب؛ کمپین مبارزه با احکام اسلامی؛ کمپین مخالفت با ریاست جمهوری؛ کمپین اعتراض به ممنوع التصویر شدن جیگر؛‌ کمپین اعلام حمایت از یک زندانی زناکار و نهایتا کمپین حمایت از یک مجرم امنیتی، تنها گوشه‌ای از این کمپین‌های بانمک است که هر نوبت با کلی سر و صدا ایجاد می‌شوند و نهایتا چند مطلب علیه ایران منتشر می‌کنند و بودجه‌ای می‌گیرند و آخر هم مشخص نمی‌شود به چه سرانجامی می‌رسند.

بازی با احساسات، تنها رویکرد جریان ضدانقلاب در یکی دو سال اخیر بوده است؛ چرا که شعله‌های فتنه خیلی وقت است خاموش شده و هیچ شوکی هم توانایی روشن کردن مجدد آن را نداشته است. پس چه راهی بهتر از بازی با احساساتِ مردم مهربان و حساس ایران؟ برای کسانی که دروغ بزرگ تقلب را تجویز کردند، اصلا سخت نیست که این بار دست به سناریو‌نویسی یک قصه جذاب و پرکشش درباره مادری فداکار بزنند که توسط ظالمان، زندانی شده و دخترانش هم دائما به یادش اشک می‌ریزند. اما واقعا واقعیت چیست؟