خبرنامه دانشجویان ایران: علی اکبر عباسی – دانشجوی دانشگاه علامه طباطبائی// یکی از دلایل شکست مفتضح موسوی در مناظره انتخاباتی با محمود احمدی نژاد این بود که موسوی دقیقا روی نقطه‌ای از عملکرد دولت نهم دست گذاشت و آن را در سراسر مناظره مورد انتقاد قرار داد که اتفاقا یکی از نقاط قوت و برجسته دولت بود، و آن هم چیزی نبود جز سیاست خارجی دولت نهم. بدون تردید یکی از نقاط مثبت و امتیازهای برجسته دولت احمدی نژاد سیاست خارجی آن بود. هر چند که دولت در یکی-دو سال اخیر از مواضع اصولی و عزت مدارانه خود در سیاست خارجی عدول کرده است و به ویژه در بحث بیداری اسلامی آن طور که باید و شاید شاهد عملکرد مثبت دولت نبودیم اما در مجموع سیاست خارجی دولت از نقاط قوت آن محسوب می شود.

با این وجود آنچه که در طول چند هفته اخیر و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری از سوی بسیاری از کاندیداهای ریاست جمهوری شاهد هستیم تاکید بر زیرسئوال بردن سیاست خارجی دولت و انتقادهای شدید نسبت به آن است. قابل تامل این است که انتقادها از سیاست خارجی دولت به بخش هایی که دولت از مواضع اصولی قبلی خود عدول کرده است و در بحث مهم بیداری اسلامی به خوبی ایفای نقش نکرده است نمی شود بلکه دقیقا مواضع تهاجمی و عزت مدارانه دولت در سیاست خارجی در اوایل دولت نهم مورد انتقاد کاندیداها قرار گرفته است. سیاست هایی که اتفاقا بسیاری از آن ها مطابق با مواضع و تاکیدات حضرت امام (ره) و رهبر معظم انقلاب است.

هر چند به بطور کلی به برخی از مواضع و عملکرد و سیاست های دولت به ویژه در دو سال اخیر –که دولت از اصول اساسی اولیه خود فاصله گرفته است- انتقادات جدی و اساسی وارد است که البته برخی از این انتقادها به سیاست خارجی هم مربوط می شود. اما آیا این مجوزی می شود که همه ی تلاش ها و خدمات و اقدامات مثبت و ممتاز دولت را هم نادیده گرفته شود حتی به عنوان نقطه ی ضعف آن جلوه داده شود، به این دلیل که انتخابات نزدیک است؟!

همه ی این موارد در حالی است که رهبر انقلاب در  سخنرانی نورزوی خود در حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) فرمودند: «این را همه بدانند که آنچه ما برای رئیس‌جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی که امروز وجود دارد، منهای ضعف هائی که وجود دارد. این را همه توجه کنند؛ رئیس‌جمهورِ هر دوره‌ای باید امتیازات کسبی و ممکن‌‌الحصول رئیس‌جمهور قبلی را داشته باشد، ضعف های او را نداشته باشد. هر کسی بالاخره نقاط قوّتی دارد و نقاط ضعفی دارد. رؤسای جمهور ــ چه رئیس‌جمهور امروز، چه رئیس‌جمهور فردا ــ نقاط قوّتی دارند و نقاط ضعفی هم دارند. همه‌ی ما همین جوریم؛ نقاط قوّتی داریم، نقاط ضعفی داریم. آن چیزهائی که امروز برای دولت و برای رئیس‌جمهور نقاط قوّت محسوب می شود، اینها باید در رئیس‌جمهور بعدی وجود داشته‌ باشد، اینها را باید در خود تأمین کند؛ آن چیزهائی که امروز نقاط ضعف شناخته می شود ــ که ممکن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید ــ این نقاط ضعف را باید از خود دور کند.»

نباید نادیده گرفت، که انتقاد به وضعیت موجود به خودی خود دلیلی بر رای آوردن کسی نمی شود به ویژه زمانی که انتقادات تبدیل به تخریب شود و نقاط مثبت دولت را هم در بر بگیرد که در چنین شرایطی باید منتظر نتایج عکس آن بود. از سویی، بسیار لازم به توجه است که هجمه به برخی از سیاست های دولت مانند سیاست خارجی فعال و عزت مندانه دولت نهم، در واقع زیر سئوال بردن سیاست های کلی و اصولی نظام است که به جای مردم، مورد استقبال رسانه های بیگانه قرار می گیرد. با توجه به اینکه سیاست خارجی عزتمندانه دولت به ویژه دولت نهم از نقاط مثبت آن می باشد وحتی اگر فرض را بر این بگیریم که مثلا جایی از سیاست خارجی تهاجمی دولت هم مورد انتقاد باشد، آیا انتقاد کردن از آن به طور گسترده بعد از گذشت حدود هشت سال از اتخاذ آن توسط رئیس دولت، صرفا به بهانه انتخابات، با اصول اساسی و کلی نظام همخوانی دارد؟! یقینا چنین موضع گیری های گسترده ای نسبت به سیاست خارجی دولت از سوی کاندیداها بیش از آنکه مفید برای نظام و مردم باشد مورد استقبال رسانه های بیگانه بوده و آن ها چنین مواضعی را  به نوعی تفسیر به عقب گرد از سوی نظام می کنند. و در واقع کاندیداهایی که چنین بی محابا مواضع فعال دولت در سیاست خارجی را زیرسئوال می برند بیش از آنکه موجب جذب آرا مردم به سوی خود شوند، موجبات دفع مردم نسبت به خود را فراهم می کنند و دلیل مناسبی برای دوری مردم از خویش فراهم می کنند.

از سویی دیگر وقتی انتقادات نسبت به سیاست خارجی تهاجمی دولت از سوی برخی چهره های اصولگرا و خوشنام هم صورت می گیرید به نوعی موجب جابجایی مرزها در زیرسئوال بردن خطوط قرمز نظام در سیاست خارجی می شود و موجب می شود که بزرگ مرد عرصه فتنه به خود اجازه بدهد بگوید؛ «ما با اسرائیل سر جنگ نداریم.» و با بیان اینکه؛ «حالا اگر عرب ها جنگ کردند ما کمک می‌کنیم.» مسئله مهم فلسطین که حضرت امام درباره آن فرموده اند: «فلسطین پاره تن اسلام است» و رهبر معظم انقلاب در اجلاس علما و بیداری اسلامی فرمودند: «از 60 سال پیش تاکنون داغى‌‌بزرگتر از غصب کشور فلسطین بر دل امت اسلامى  نهاده نشده است.» را به جای یک مسئله اسلامی، مسئله ای عربی قلمداد کند.