عمار جوان بوده که ایمان آورده. سختی های دوران ایمان مکه که هرکس قادر نبود. آن شکنجه ها و ازدست دادن پدر و مادر  . دردوران هجرت همیشه درصفوف مقدم بوده. مدینه و جنگ ها. آنجایی که بحث دشمن مطرح است همیشه حضور داشته. دوران بعد ازپیغمبر. امتحانها که این امتحان ها خیلی ها را دچار تزلزل می کند. او دچار تزلزل نمی شود. جزو چند نفر معدودی و چند رکنی است که درکنار امیرالمؤمنین با استقامت تمام باقی می ماند. جزییات زندگی عمار دراین سال ها را ما شاید ندانیم. لکن همیشه علامت ها و آثار خوب ازعمار باقی است. تادوران حکومت امیرالمؤمنین می شود. دراین دوره عمار پیرمردی است سرد و گرم چشیده. می تواند علاوه بر حضور جسمی خود، حضور تبینی خود را دراین جبهه بندی عظیم تقویت کند. آنچه نظر مرا ازسال ها پیش جلب کرد، قضایای او درجنگها که نقش تبیین کننده، بیانات و اظهارات و عجیب است. انسان می بیند درست جایی که نیاز هست پرچمی را بلند کند، حاضر است. بعد هم آخرش پاداش خودش را باشهادت دررکاب امیرالمؤمنین در جنگ صفین می گیرد.

در طول وقایع سال 88 و در 8 ماه فتنه‌‌ای که به جامعه تحمیل شد، شاهد حضور همه طیف‌های ضد انقلاب در کف برخی از خیابان‌های تهران بودیم؛ از منافق و مشارکتی گرفته تا سلطنت‌طلب و مزدورهای تروریستی که از مرزهای بیرونی ایران ماموریت گرفته بودند تا ناآرامی را تهران رقم بزنند.

اما بصیرت مردم انقلابی ایران در نهم دی ماه 88 آبی بود بر روی خاکستر فتنه که به مردم ایران تحمیل شده بود. در همان روزها که عوامل داخلی و خارجی

فتنه شکست را در ظاهر پذیرفتند، از تلاش‌های فتنه‌گرانه خود دست برنداشتند. در طول سه سال بعد از فتنه کنفرانس‌ها، نشست‌ها و سمینارهای ضد انقلابی بسیاری برگزار شد تا در نهایت واژه‌ای به نام "انتخابات آزاد" در اتاق فکر فتنه شکل گرفت.

اما شعار انتخابات آزاد از کجا آمد؟

یکی از جمع‌هایی که مانور بسیاری حول اسم رمز انتخابات آزاد انجام داد، گروهی به نام "اتحاد برای دموکراسی" است.

این گروه که افراد آن را اعضای گروهک منافقین، سلطنت‌طلب‌های وابسته به خانواده ورشکسته پهلوی و ضد انقلاب و تروریست‌ها تشکیل می‌دهند، کنفرانس‌های ضد ایرانی زیادی در طول سه سال گذشته برگزار کرده است. تیم برگزار کننده این نشست‌ها که در کارنامه خود سابقه برگزاری نشست‎های مشابهی در استکهلم، بروکسل و پراگ را دارد به صراحت هدف از برگزاری چنین نشست‏‌هایی را بررسی جنبه‌‏های گوناگون "انتخابات آزاد" و تلاش برای تبدیل آن به گفتمان عمومی(!) عنوان کرده‎اند.

در ادامه سلسله نشست‌های این گروهک ضد انقلاب، اعضای آن این بار در نشستی در شهر "کلن" آلمان دور هم گرد آمدند تا در راستای فعالیت‌های ضد انقلابی خود، برای ایجاد اختلال در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی کشور برنامه‌ریزی کنند.

در این نشست خرابکارانه که با محور موضوع ساختگی و فتنه‌انگیز "انتخابات آزاد" برگزار شده بود، برخی چهره‌های مطرح ضدانقلاب همچون "حسن شریعتمداری"، "شهریار آهی"، "جمشید طاهری‏‌پور"، "احمد پورمندی" و "اسفندیار طبری" به سخنرانی پرداختند.

حسن شریعتمداری ضد انقلاب خارج‌نشین ساکن آلمان یکی از افراد شرکت کننده در این جلسه بود. وی که رابطه بسیار نزدیکی با خاندان فروپاشیده پهلوی دارد واژه انتخابات به اصطلاح آزاد را به عنوان کلیدواژه تحلیل‌های بی‌اساس خود در این نشست بیان کرده و حرف‌های دوستان تروریست و ضد انقلاب خود مبنی بر انتخابات غیر آزاد در کشور را به میان آورد.

در حالی که حضور میلیونی مردم در راه‌پیمایی 22 بهمن امسال نشانه تجدید بیعت امت با رهبری و نظام جمهوری اسلامی ایران بود، شریعتمداری بدون در نظر گرفتن این حماسه بزرگ، مشروعیت نظام را زیر سوال برده و ادعا کرد که انتخابات باید تحت نظر ناظران بین‌المللی انجام شود.

به اصطلاح اپوزوسیون نزدیک به ربع پهلوی، در ادامه انگشت خود را به سمت قانون اساسی کشور نشانه رفنه و به اصلاح‌طلبان پیشنهاد داد که قانون اساسی را کنار گذاشته و قوانین بین‌المللی (قوانین مورد نظر آمریکا و رژیم صهیونیستی) را فصل‌الخطاب قرار دهند.

احمد پورمندی از حامیان اصلی فتنه و ضد انقلاب خارج‌نشین نیز در این نشست ضد ایرانی حضور داشت. وی نیز ادعاهای دیگر دوستان ضد انقلاب خود را تکرار کرد، اما با این تفاوت که به جای واژه فتنه‌انگیز "انتخابات آزاد" از "رفراندوم" سخن به میان آورده است. پورمندی در ادامه اعتراف می‌کند که مردم ایران دل خوشی از اپوزوسیون داخل و خارج کشور ندارند و این افراد باید از راه وعده و وعیدهای اقتصادی مردم را به سمت خود جلب کنند.

 شهریار آهی، از عناصر کار چاق‌کن سلطنت‌طلب و مشاور ربع پهلوی که بنا بر گزارش هفته‌نامه آمریکایی نیویورکر، قبل از انقلاب واسط غیر رسمی کاخ سفید و دربار پهلوی بود، با طرح ادعاهای دیگر و ساخت واژه‌های انتخاباتی در نشست ضدانقلاب در کلن سعی کرد از دیگر دوستان خود عقب نماند و از اصطلاحی به نام "دیالوگ ملی" استفاده کرد.

 آهی از عناصر پشت صحنه کودتای نوژه که متهم به بالا کشیدن بخشی از بودجه این کودتا می‌باشد. این ضد انقلاب سلطنت‌طلب در حالی که اپوزوسیون داخلی را شکست خورده می‌داند، آن‌ها را به وحدت بیشتر فرا خواند.

نوری زاد سال 62 بعد از آشنایی از طریق ساخت برنامه تلویزیونی جهاد در بشاگرد، برای مجری گری در برنامه روایت فتح دعوت شد و با هفته ای یک جلسه دو ساعته با شهید سید مرتضی آوینی همکاریش را آغاز کرد و بعد از چند ماه همکاری، اصرار کرد برنامه سریال داستانی "همه با همه" را بسازد و لیکن شهید آوینی به شدت مخالفت کرد ولی وی و برخی از دوستانش با بودجه جهاد کار خودشان را کردند و پس از تولید هم، برنامه غیر قابل پخش تشخیص داده شد و همه آن پول‌ها عملاً به دور ریخته شد!
حضرت علی (علیه السلام ) فرمودند: جاهل را نمی‌بینی مگر در افراط یا تفریط
محمد نوری زاد که بعد از انتخابات 88 به همراه مهدی خزعلی به عنوان مخالفین نظام دست به انتشار مطالبی زدند، این روزها گویا تاریخ مصرف شان تمام شده است.نوری زاد که تصور می کرد با نامه نگاری به رهبر انقلاب می تواند خودش را بزرگ کرده و اعتباری برای خودش جمع و جور کند، آن قدر در مطالب خود، آسمان و ریسمان بافی کرد که این روزها حتی اندک طرفداران باقیمانده خودش را هم از دست داده است.

نوری‌زاد از فعالین سابق مطبوعاتی جریان فتنه با انتشار یک فیلم کوتاه رقص در وب‌سایت شخصی خود، مراجع تقلید را به دیدن این فیلم موهن دعوت کرد!
وی در ادامه با ادبیاتی هتاکانه می‌نویسد: من از همه‌ مراجع تقلیدمان که با فتاوا و تحکم‌های اسلامی خود حتماً در این اندوه‌سازی بزرگ و ملی نقشی حتمی و محوری داشته و دارند، تقاضا می‌کنم به این فیلم و موسیقی دلنشینش توجه کنند.
محمد نوری‌زاد پس از انتخابات سال 88 به نامه‌نویسی گسترده روی آورد ، وی به علت نگارش نامه‌های متعدد توهین آمیز خطاب به مسئولان نظام چندین بار دستگیر شده که هر بار با گذشت و توصیه مقامات ارشد نظام پس از مدتی آزاد شده است.

وی در ادامه ارتباط خود با منافقین را با فحاشی به مراجع اعظام تقلید و مسئولین نظام اینچنین علنی می‌کند: "من معتقدم کشتار خاموش سال شصت و هفت لکه ننگی است نه تنها بر پیشانی حاکمان ما، که بر پیشانی تک تک مراجع تقلید ومسئولان و دستگاه قضایی و نمایندگان مجلس ما الی الابد. آنانی که بخاطر یک لقمه اعتبار، در برابر وقوع این حادثه‌ی خونین سکوت کردند و نام ما را در ردیف هیتلرها و چنگیزها جای دادند.